Rozdział 24 :)

Czy Liam właśnie powiedział Nowy Jork ? zawsze chciałam tam pojechać.

-ale,że my jedziemy ? –zapytał Louis

-nie, Paul sam pojedzie i zaśpiewa –odparł Liam- jasne,ze my głąbie. Mamy pare godzin,więc idźcie się spakować.

Po tych słowach uśmiechnęłam się lekko, bo przypominało mi to trochę wycieczkę szkolną. Dobra, nieważne. Skoro wyjeżdżamy to może pogadam z nim w Nowym Jorku. Wszyscy rozeszliśmy się do swoich pokoi. Wyciągnęłam z szafki jakąś większą torbę sportową i spakowałam kilka rzeczy. Mogłabym wziąć jakaś niewielką walizkę, ale po co, skoro będziemy tam parę dni.

*2 godziny później*

Siedziałam właśnie na twitterze,kiedy usłyszałam jak nas woła Liam. Napisałam tylko tweeta o treści „ Już nie długo w Nowym Jorku,nie mogę się doczekać xx” wylogowałam się z twittera i wyłączyłam laptopa. Wzięłam tylko moją torbę i wyszłam. Na dole byli już wszyscy. Zapakowaliśmy swoje rzeczy do samochodu, który miał zawieść nas na lotnisko. Lecieliśmy prywatnym samolotem chłopaków, musze przyznać, że od zawsze chciałam nim polecieć. No cóż samolot jak każdy inny,ale ten ma w sobie coś wyjątkowego. Po paru minutach byliśmy na lotnisku.Weszliśmy do samolotu, zapieliśmy pasy i wystartowaliśmy. Kiedy znaleźliśmy się na odpowiedniej wysokości, odpięliśmy je. Nudziło mi się,dlatego wyjęłam z kieszeni od spodni słuchawki i włączyłam muzyke. Akurat leciało to. Uwielbiałam te piosenkę. Rozejrzałam się po samolocie, nie było nikogo,no dobra oprócz Horana,ale przecież mieliśmy się traktować jak powietrze. W sumie to dobrze by było teraz pogadać, ale chyba jednak zaczekam aż wylądujemy. Pogłośniłam trochę muzykę i żeby mi się lepiej słuchało ,to zamknęłam oczy. Po paru minutach poczułam lekkie głaskanie po dłoni. Lekko otworzyłam jedno oko by zobaczyć kto to. Ujrzałam Horana. Postanowiłam jednak nie otwierać oczu, ani nic, chciałam sprawiać wrażenie, że śpię. Po chwili usłyszałam jakieś krzyki. Rozpoznam je wszędzie. Louis oczywiście znowu drze mordę. Tak, to u niego normalka. Starałam się zignorować go. Nie dało się niestety  bo szanowny pan Tomlinson zagłusza muzykę. Po chwili usłyszałam też głos Harrego, który poinformował nas, że wylądowaliśmy. Otworzyłam oczy, wyłączyłam muzykę i skierowałam się do wyjścia. Na lotnisku czekała na nas ochrona. Nie rozumiem,nie ma fanek ani nic, po co im ochrona ? dobra, chyba bym nie nadadawała się na gwiazdę. Pojechaliśmy do hotelu. Nie powiem robił wrażenie.

-dzień dobry, w czym mogę pomóc ? –zapytała recepcjonistka.

-zamawiałem pokoje na nazwisko Tomlinson –powiedział Louis

-Ty zamawiałeś? –szepnęłam, na co on się tylko uśmiechnął –boje się co znowu wymyślisz.

Recepcjonistka dała każdemu kartę i powiedziała kto z kim ma pokój. Wszystko było dobrze, dopóki nie powiedziała, że ja dziele go z Horanem. No tak, Louis. Wiedziałam, że zaraz coś wymyśli. Popatrzyłam się tylko na Nialla, a potem wzięłam kartę,która miała być zamiast klucza i ruszyłam szybko w stronę pokoi, bo chciałam dogonić Tomlinsona.

-zabiję Cię za to –szepnęłam do Louisa, mijając go

-no weź ,przestań mi tak dziękować Emily  –powiedział z uśmiechem.

W sumie to będzie dobry moment, żeby pogadać z Niallem. Nasze pokoje były na końcu korytarza. Odwróciłam się za siebie w poszukiwaniu Horana. Chłopak szedł na końcu ze spuszczoną głową. Ten widok wzbudził we mnie poczucie winy. Co jeśli to przeze mnie ? Muszę to wszystko odkręcić. Liam oznajmił wszystkim, ze mają koncert za dwie godziny. Pokiwałam głową twierdząco i weszłam do pokoju. Był on w kolorze beżowym.Miał wielki balkon i swoją łazienkę. Wszystko pięknie, oprócz tego, że ten pokój ma jedno wielkie łóżko dwuosobowe. Okej,spałam już z Niallerem, ale to wszystko było w innych okolicznościach. Kiedy blondyn wszedł do pokoju to aż otworzył szerzej oczy. Cicho się zaśmiałam, minę to on miał genialną. Położyłam torbę na ziemi i szybko ruszyłam w stronę pokoju Louisa. O ile pamiętam to miał go dzielić z Zaynem. Podeszłam do ich drzwi i lekko zapukałam. W sumie to po co ja pukam ? i tak im się nie będzie chciało otworzyć. Nacisnęłam po prostu klamkę i weszłam. To co zobaczyłam mnie przeraziło. Jesteśmy w tym pokoju od kilku minut, a u nich już panuje istny bałagan. Na dodatek zobaczyłam chłopaków z samych gaciach na środku pokoju. Oni to mają problemy, stoją nad walizką i wybierają spodnie, pasujące do koszuli. Na prawdę coraz częściej się zastanawiam czy z nimi wszystko okej. Dobra, nie ważne. Podeszłam do Louisa,złapałam go za rękę i prowadziłam w stronę wyjścia. W między czasie, wyciągnęłam spodnie z walizki i rzuciłam je Zaynowi.On się troche zdziwił,na co ja powiedziałam, że w tych będzie wyglądał lepiej. Chłopak tylko się uśmiechnął i wyprowadziłam Louisa z pokoju, zamykając za sobą drzwi.

-gdybyś nie zauważyła jestem w bokserkach –oznajmił chłopak

-masz problem- odpowiedziałam

-podoba Ci się pokój ? –zapytał nagle z uśmiechem Louis –jest też podwójne łóżko,wiecie gdybyście chcie-nie dokończył swojej wypowiedzi,ale mimo to szczerzył się jak głupi 

-Louis bądź poważny ! –lekko krzyknęłam

-jestem –odparł

-jesteś głupi –powiedziałam z uśmiechem. Ja tutaj chce przeprowadzić z nim rozmowę, a jemu w głowie tylko jedno.

-dzięki –odpowiedział poruszając brwiami .

Widze, że z nim to się nie dogadam. Wywróciłam tylko oczami i powiedziałam, żeby wziął szare spodnie, po czym wróciłam do swojego pokoju. Niall momentalnie na mnie popatrzył. Zrobiło się trochę niezręcznie. Podeszłam do swojej torby i wyjęłam z niej ten zestaw. Skierowałam się w strone łazienki,żeby się ubrać. Super,teraz to nawet nie gadamy. Jestem głupia i do kogo ja mam pretensje ? sama tego chciałam. Boże jestem totalną kretynką. Poprawiłam jeszcze włosy i byłam gotowa.

-Emily zbieraj się już –powiedział Zayn

Wzięłam jeszcze telefon i wyszłam z pokoju. Wsiedliśmy do samochodu, który zawiózł nas na miejsce, gdzie miał odbyć się koncert.  Skierowaliśmy się do garderoby. Chłopcy chyba zapomnieli, że ma ich ubrać stylistka i ubrali się sami. Nie ma to jak myślenie. Przynajmniej mieli więcej czasu na przygotowanie się do koncertu. Siedzieliśmy na krzesłach, gdy Paul wszedł i oznajmił, że wchodzą na scenę za parę minut. Razem wyszliśmy z garderoby i skierowaliśmy się bliżej sceny.Liam chciał wręczyć mi bilet, ale powiedziałam im,że zaczekam tutaj. Po chwili dostali mikrofon, a Louis jak to on, zaczął się nim bawić. Chciał pokazać, że umie podrzucać mikrofonem, ale coś mu się to nie udało. Wszyscy głośno się zaśmialiśmy, a on tylko udawał obrażonego. Po chwili powiedziałam chłopakom, że pójdę jeszcze na chwile do garderoby, bo zostawił telefon. Odwróciłam się i ruszyłam szybkim krokiem po telefon. Chciałam jeszcze przed samym koncertem życzyć chłopakom powodzenia. Otworzyłam drzwi i weszłam do niej, po czym wzięłam telefon. Usłyszałam jak drzwi się zamykaja, odwróciłam się i zobaczyłam Nialla, który bez zastanowienia ani nawet pytania wpił się w moje usta. Nie będę się oszukiwała, chciałam go pocałować, dlatego odwzajemniłam go. Nie chciałam tego przerywać ,ale musiałam, bo chłopcy zaraz wychodzą na scenę. Odkleiłam się od niego i spojrzałam mu w oczy.

-powietrza się nie całuje –powiedziałam, lekko przygryzając dolna wargę.

-no trudno, ja właśnie to zrobiłem –odpowiedział, znowu mnie całując.

-Niall, zaraz wychodzicie na scenę –odkleiłam się od chłopaka i pociągnęłam za rękę.

Oboje wyszliśmy z garderoby i skierowaliśmy się do reszty. Podeszłam do każdego i pocałowałam w policzek. Nadszedł ten czas. Chłopcy wybiegli na scenę. Widać, że kochają być na niej.Jak to oni jak zwykle zaczęli się wydurniać. Widziałam ich każdy uśmiech, jak fanki piszczały. Mieli szczęście, ich fani są niesamowici. Chłopcy wykonali paręnaście piosenek, odpowiedzieli na pytania fanów, wygłosili przemowę i po paru godzinach koncert dobiegł końca. Ja jak zwykle popłakałam się przy słuchaniu Little Things. Ta piosenka jest piękna. Wyciągnęłam z kieszeni telefon i zmyłam ręką rozmazany makijaż. Chłopcy zeszli ze sceny, a ja wyglądałam już w miarę normalnie. Humor jak zwykle im dopisywał. Porozdawali jeszcze autografy, zrobili sobie zdjęcia i wsiedliśmy do samochodu. Po 20 minutach byliśmy przed hotelem. Weszliśmy i od razu skierowaliśmy się do swoich pokoi. Przyznam, że sama byłam zmęczona. Wyjęłam z torby piżamę i poszłam do łazienki. Zmyłam makijaż, przebrałam się w nią i wyszłam. Nigdzie w pokoju nie widziałam Niallera. Po chwili zauważyłam otworzone drzwi balonowe. Uśmiechnęłam się sama do siebie i wyszłam na balkon. Wspólnie z chłopakiem zaczęłam się patrzeć na panoramę miasta. Widok był cudowny. Po paru minutach coraz bardziej odczuwałam zmęczenie, dlatego pożegnałam się z chłopakiem i weszłam do pokoju. Po chwili usłyszałam jak Niall zamyka drzwi balkonowe i też szykuje się do spania. Widziałam po jego minie,że troche nie wiedział gdzie ma spać. Znowu uśmiechnęłam się lekko i pociągnęłam chłopaka za ręke,tak,ze opadł na łóżko.

-śpisz ze mną Panie Horan- oznajmiłam

-jak sobie życzysz – odpowiedział z uśmiechem.

Przykryliśmy się kołdrą, przekręciłam się na lewy bok i zamknęłam oczy. Zanim odpłynęłam w krainę snu, poczułam jak chłopak całuje mnie w szyję i obejmuje mnie w pasie, wtulając się we mnie. Po chwili oboje zasnęliśmy. 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Prosze bardzo mamy 24 rozdział :)

Opinie zostawiam wam :D 

Kurde jak czytam wasze blogi,to mam wrażenie ,

że pisze bez sensu i dziwnie, one są tak genialne *_*
Druga sprawa to ankieta ta obecna, ktoś napisał,że nie chce nowego opowiadania,jakby ktoś mógł mi wyjaśnić dlaczego,możecie pisać na gg,twitterze,albo asku :) 
Oczywiście możecie też pisać o tak o do mnie,chetnie popisze z wami <3

Wiecie,że to nie długo koniec tego opowiadania i zaczynam nowe prawda ? :D 

Okej,teraz juz wiecie.To nie tak,że kończe,bo kończe tylko po prostu na to opowiadania kończą mi się pomysły już

Po prawej stronie znowu pojawiła się ankieta,dlatego głosujcie :) 

Okej to do następnego xx