Rozdział 1 :)

Było już późno, spojrzałam na zegarek była  23:23.Nie chciałam myśleć o tym wszystkim więc włożyłam do uczy słuchawki akurat leciało TO i po prostu zasnęłam. Rano kiedy się obudziłam, nadal leciała  muzyka ,w pewnym  momencie przypomniałam sobie, że włączyłam tryb powtarzania. Nie miałam sił wstawać z łóżka ,wiec postanowiłam ,że zostanę w nim jeszcze. Zaczęłam myśleć ,wpatrując się w sufit , ponownie przypomniały mi się wspólne chwile z Filipem. W pewnym momencie poczułam jak łzy ponownie napływały mi do oczu, ale otarłam je, nie chciałam płakać ,próbowałam zapomnieć o nim, ponownie zatopiłam się w muzyce. Po kilku minutach usłyszałam jakiś hałas. Spojrzałam na nie a moim oczom ukazał się Jessie.

-Moje drzwi !-krzyknęłaś podbiegając do rozwalonych drzwi ,łapiąc je.

-Jak to dobrze ,że nic ci nie jest, nie reagowałaś jak pukałem ,myślałem że coś Ci się stało –odpowiedział  z troską.

-Miałam słuchawki w uszach i nie słyszałam-odparłam.

-To wiele wyjaśnia-powiedział Jessie, uśmiechając się.

W pewnym momencie podeszłam do niego i pokazałam mu na drzwi które miałam w ręku.

-Wyważyłeś mi drzwi !-wrzasnęłam z uśmiechem na twarzy.

-To tylko drzwi, kupimy nowe , a teraz chodź zabieram Cię na zakupy –oznajmił mi po czym odwzajemnił uśmiech.

Spuściłam głowę i położyłam drzwi z powrotem na podłogę.

-Przepraszam, ale nie mam ochoty nigdzie wychodzić- powiedziałam a na mojej twarzy zagościł smutek  .

-To nie była propozycja, to był rozkaz ,myślisz że pozwolę Ci tu tak siedzieć i myśleć o tym debilu ,którego zabije?- powiedział .

-Nic mu nie rób , nie warto-odpowiedziałam mu , z troska.

-Sama widzisz, że nie warto płakać , teraz czekam na dole-oznajmił mi ,uśmiechając się.

Odwzajemniłam to po czym miałam zamknąć drzwi , ale przypomniało mi się że ich nie mam ,ponieważ mój kochany brat mi je wyważył . Wzięłam w szafy jakieś ciuchy i poszłam ,więc do łazienki . Umyłam zęby, rozczesałam włosy ,zrobiłam delikatny makijaż i ubrałam się w TO. Gotowa do wyjścia zeszłam na dół do brata. Uwielbiałam towarzystwo mojego brata, zawsze umiał mnie rozbawić . Wczoraj płakałam a dzisiaj się śmieje. Dochodziliśmy już do galerii handlowej ,kiedy spotkaliśmy Filipa ze swoją  nową dziewczyną. Zauważył mnie, a kiedy nasze oczy się spotkały ,szybko opuściłam wzrok i posmutniałam, Jessie to zobaczył ,dlatego pociągnął mnie za rękę ,żebyśmy poszli w przeciwną stronę.

-Amando ,możemy pogadać.-zapytał Filip

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Przepraszam ,że taki krótki .

Mogę wam powiedzieć ,że 2 rozdział będzie dłuższy i dodam go jutro albo dzisiaj jeszcze wieczorem.

Amanda i Jessie